stagan
:
Breton[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
stagan \ˈstɑː.ɡãn\
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe stagañ/stagiñ.
Goude kanaouennoù sioul Skandinaviz, e stagan gant gavotenn Pont-Aven, am eus bet amzer da gelenn d’ ur vignonez norgat, ur wir Izold, e-pad m’ emañ hon Dulennadez azezet war bazennoù ar menk-ti o tibunañ goustad « Kanenn Red Haharan a-zivout Iwerzhon ».
— (Alan ar Berr, Va Zroiad dre Europa 1962, in Al Liamm, no 96, janvier-février 1963, page 53)- Après les chants calmes des Scandinaves , je me lance dans une gavotte de Pont-Aven que j’ai eu le temps d’apprendre à une amie norvégienne, une vraie Iseult, tandis que notre Dublinoise assise sur les marches du perron chante doucement « Kanenn Red Haharan a-zivout Iwerzhon ».