syllaba
Français[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Voir la conjugaison du verbe syllaber | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on syllaba | ||
syllaba \si.la.ba\
- Troisième personne du singulier du passé simple du verbe syllaber.
Anagrammes[modifier le wikicode]
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien συλλαβή, sullabê.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | syllabă | syllabae |
Vocatif | syllabă | syllabae |
Accusatif | syllabăm | syllabās |
Génitif | syllabae | syllabārŭm |
Datif | syllabae | syllabīs |
Ablatif | syllabā | syllabīs |
syllaba \Prononciation ?\ féminin
- (Linguistique) Syllabe.
In vocabulo insula sex litterae et tres syllabae sunt.
— (Hans. H. Ørberg, Lingua Latina per se illustrata, pars I Familia Romana, 2018)- Il y a six lettres et trois syllabes dans le mot insula.
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
- bisyllabus, disyllabus
- brachysyllabus
- hendecasyllabus
- heptasyllabus
- monosyllabus
- octosyllabus
- pentasyllabus
- quadrisyllabus
- syllabatim
- syllabice
- syllabus
- trisyllabus
- unasyllabus
Références[modifier le wikicode]
- « syllaba », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « syllaba », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage