Aller au contenu

tanen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Mutation Forme
Non muté tanen
Adoucissante danen
Spirante zanen

tanen \ˈtãː.nɛn\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe tanañ/taniñ.

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe [modifier le wikicode]

tanen

  1. Pâlir.
  2. S'abaisser, s'amoindrir, s'affaiblir.
  3. Faner, éteindre.
  4. Décliner.
  5. Basaner.
  6. Tourmenter.
  7. Tanner.

Synonymes[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 81,4 % des Flamands,
  • 82,5 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]