vreemd

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Afrikaans[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif [modifier le wikicode]

vreemd

  1. Étranger.
  2. Étrange.
    • het vreemde van deze zaak is : ce qu'il y a d'étrange dans cette affaire c'est.
    • het zou wel erg vreemd zijn als hij niet thuis was : ce serait bien le diable s'il n'était pas chez lui.

Prononciation[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif [modifier le wikicode]

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée vreemd vreemder vreemdst
Forme déclinée vreemde vreemdere vreemdste  
Forme partitive vreemds vreemders

vreemd

  1. Étranger.
  2. Étrange.

Adverbe [modifier le wikicode]

vreemd

  1. Étrangement.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,1 % des Flamands,
  • 99,6 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]