klasket
Breton[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | klasket |
Adoucissante | glasket |
Spirante | cʼhlasket |
klasket \ˈklas.ket\
- Participe passé du verbe klask/klaskiñ.
Dont a reas da gornog e yaouankiz, da gestañ ha da gavout marteze, war ar maez, er glaster hag en heol, un disterañ eus ar vuhez cʼhlan en doa klasket betek-hen, e lecʼh all, en aner.
— (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 65)- Il revint à l’ouest de sa jeunesse, se mettre en quête et trouver peut-être, à la campagne, dans la verdure et au soleil, un peu de la vie pure qu’il avait cherchée jusqu’alors, ailleurs, en vain.
D’an 10 a viz ebrel 1695, e voemp war-wel d’am enez goude bezañ he cʼhlasket e-pad pell.
— (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 156)- Le 10 avril 1695, nous fûmes en vue de mon île après l’avoir longtemps cherchée.
E-pad beaj ar roue, an dug a Dintagell en doa klasket ober un argadenn e-maez dorioù ar c’hastell enkelc’hiet.
— (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 44)- Pendant le voyage du Roi, le duc de Tintagel avait essayé de faire une attaque en dehors des portes du château encerclé.
- Troisième personne du singulier de l’impératif du verbe klask/klaskiñ.