Conjugaison:latin/improbito

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de improbitō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
improbitāre improbitavisse improbitatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
improbitārī improbitatus, -a, -um esse improbitatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
improbitatum, improbitatū

Participe présent actif
improbitans, -antis
Participe futur actif
improbitatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
improbitatus, -a, -um
Adjectif verbal
improbitandus, -a, -um

  Nominatif : improbitāre
Accusatif : improbitāre
Accusatif avec prép. : improbitandum
Génitif : improbitandī
Datif : improbitandō
Ablatif : improbitandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
improbitā
improbitāte

Futur
2PS : improbitātō
3PS : improbitātō
2PP : improbitātōte
3PP : improbitantō

  Présent
improbitāre
improbitāminī

Futur
2PS : improbitātor
3PS : improbitātor
2PP : -
3PP : improbitantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
improbitō improbitābam improbitābō
improbitās improbitābās improbitābis
improbitāt improbitābat improbitābit
improbitāmus improbitābāmus improbitābimus
improbitātis improbitābātis improbitābitis
improbitant improbitābant improbitābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
improbitavī improbitaveram improbitaverō
improbitavistī improbitaverās improbitaveris
improbitavit improbitaverat improbitaverit
improbitavimus improbitaverāmus improbitaverimus
improbitavistis improbitaveratis improbitaveritis
improbitavērunt (improbitavēre) improbitaverant improbitaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
improbitem improbitārem
improbitēs improbitārēs
improbitet improbitāret
improbitēmus improbitārēmus
improbitētis improbitārētis
improbitent improbitārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
improbitaverim improbitavissem
improbitaverīs improbitavissēs
improbitaverit improbitavisset
improbitaverīmus improbitavissēmus
improbitaverītis improbitavissētis
improbitaverint improbitavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
improbitor improbitabar improbitābor
improbitāris (improbitāre) improbitabāris (improbitabāre) improbitāberis (improbitābere)
improbitātur improbitabātur improbitābitur
improbitāmur improbitabāmur improbitābimur
improbitāminī improbitabāminī improbitābiminī
improbitāntur improbitabantur improbitābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
improbitatus sum improbitatus eram improbitatus erō
improbitatus es improbitatus erās improbitatus eris
improbitatus est improbitatus erat improbitatus erit
improbitati sumus improbitati erāmus improbitati erimus
improbitati estis improbitati erātis improbitati eritis
improbitati sunt improbitati erant improbitati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
improbiter improbitārer
improbitēris (improbitēre) improbitārēris (improbitārēre)
improbitētur improbitārētur
improbitēmur improbitārēmur
improbitēminī improbitārēminī
improbitentur improbitārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
improbitatus sim improbitatus essem
improbitatus sīs improbitatus essēs
improbitatus sit improbitatus esset
improbitati sīmus improbitati essēmus
improbitati sītis improbitati essētis
improbitati sint improbitati essent