Conjugaison:latin/inquieto

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de inquietō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
inquietāre inquietavisse inquietatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
inquietārī inquietatus, -a, -um esse inquietatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
inquietatum, inquietatū

Participe présent actif
inquietans, -antis
Participe futur actif
inquietatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
inquietatus, -a, -um
Adjectif verbal
inquietandus, -a, -um

  Nominatif : inquietāre
Accusatif : inquietāre
Accusatif avec prép. : inquietandum
Génitif : inquietandī
Datif : inquietandō
Ablatif : inquietandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
inquietā
inquietāte

Futur
2PS : inquietātō
3PS : inquietātō
2PP : inquietātōte
3PP : inquietantō

  Présent
inquietāre
inquietāminī

Futur
2PS : inquietātor
3PS : inquietātor
2PP : -
3PP : inquietantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
inquietō inquietābam inquietābō
inquietās inquietābās inquietābis
inquietāt inquietābat inquietābit
inquietāmus inquietābāmus inquietābimus
inquietātis inquietābātis inquietābitis
inquietant inquietābant inquietābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
inquietavī inquietaveram inquietaverō
inquietavistī inquietaverās inquietaveris
inquietavit inquietaverat inquietaverit
inquietavimus inquietaverāmus inquietaverimus
inquietavistis inquietaveratis inquietaveritis
inquietavērunt (inquietavēre) inquietaverant inquietaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
inquietem inquietārem
inquietēs inquietārēs
inquietet inquietāret
inquietēmus inquietārēmus
inquietētis inquietārētis
inquietent inquietārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
inquietaverim inquietavissem
inquietaverīs inquietavissēs
inquietaverit inquietavisset
inquietaverīmus inquietavissēmus
inquietaverītis inquietavissētis
inquietaverint inquietavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
inquietor inquietabar inquietābor
inquietāris (inquietāre) inquietabāris (inquietabāre) inquietāberis (inquietābere)
inquietātur inquietabātur inquietābitur
inquietāmur inquietabāmur inquietābimur
inquietāminī inquietabāminī inquietābiminī
inquietāntur inquietabantur inquietābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
inquietatus sum inquietatus eram inquietatus erō
inquietatus es inquietatus erās inquietatus eris
inquietatus est inquietatus erat inquietatus erit
inquietati sumus inquietati erāmus inquietati erimus
inquietati estis inquietati erātis inquietati eritis
inquietati sunt inquietati erant inquietati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
inquieter inquietārer
inquietēris (inquietēre) inquietārēris (inquietārēre)
inquietētur inquietārētur
inquietēmur inquietārēmur
inquietēminī inquietārēminī
inquietentur inquietārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
inquietatus sim inquietatus essem
inquietatus sīs inquietatus essēs
inquietatus sit inquietatus esset
inquietati sīmus inquietati essēmus
inquietati sītis inquietati essētis
inquietati sint inquietati essent