Conjugaison:latin/interconcilio

Conjugaison de interconciliō

INFINITIF
Présent actif		Parfait actif		Futur actif
interconciliāre		interconciliavisse		interconciliatūrus, -a, -um esse
Présent passif		Parfait passif		Futur passif
interconciliārī		interconciliatus, -a, -um esse		interconciliatum īrī

PARTICIPE / GÉRONDIF
Participe			Gérondif
	SUPIN interconciliatum, interconciliatū Participe présent actif interconcilians, -antis Participe futur actif interconciliatūrus, -a, -um Participe parfait passif interconciliatus, -a, -um Adjectif verbal interconciliandus, -a, -um			Nominatif : interconciliāre Accusatif : interconciliāre Accusatif avec prép. : interconciliandum Génitif : interconciliandī Datif : interconciliandō Ablatif : interconciliandō

IMPÉRATIF
Actif			Passif
	Présent interconciliā interconciliāte Futur 2PS : interconciliātō 3PS : interconciliātō 2PP : interconciliātōte 3PP : interconciliantō			Présent interconciliāre interconciliāminī Futur 2PS : interconciliātor 3PS : interconciliātor 2PP : - 3PP : interconciliantor

INDICATIF ACTIF
Présent		Imparfait		Futur
interconciliō		interconciliābam		interconciliābō
interconciliās		interconciliābās		interconciliābis
interconciliāt		interconciliābat		interconciliābit
interconciliāmus		interconciliābāmus		interconciliābimus
interconciliātis		interconciliābātis		interconciliābitis
interconciliant		interconciliābant		interconciliābunt
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
interconciliavī		interconciliaveram		interconciliaverō
interconciliavistī		interconciliaverās		interconciliaveris
interconciliavit		interconciliaverat		interconciliaverit
interconciliavimus		interconciliaverāmus		interconciliaverimus
interconciliavistis		interconciliaveratis		interconciliaveritis
interconciliavērunt (interconciliavēre)		interconciliaverant		interconciliaverint

SUBJONCTIF ACTIF
Présent		Imparfait
interconciliem		interconciliārem
interconciliēs		interconciliārēs
interconciliet		interconciliāret
interconciliēmus		interconciliārēmus
interconciliētis		interconciliārētis
interconcilient		interconciliārent
Parfait		Plus-que-parfait
interconciliaverim		interconciliavissem
interconciliaverīs		interconciliavissēs
interconciliaverit		interconciliavisset
interconciliaverīmus		interconciliavissēmus
interconciliaverītis		interconciliavissētis
interconciliaverint		interconciliavissent

INDICATIF PASSIF
Présent		Imparfait		Futur
interconcilior		interconciliabar		interconciliābor
interconciliāris (interconciliāre)		interconciliabāris (interconciliabāre)		interconciliāberis (interconciliābere)
interconciliātur		interconciliabātur		interconciliābitur
interconciliāmur		interconciliabāmur		interconciliābimur
interconciliāminī		interconciliabāminī		interconciliābiminī
interconciliāntur		interconciliabantur		interconciliābuntur
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
interconciliatus sum		interconciliatus eram		interconciliatus erō
interconciliatus es		interconciliatus erās		interconciliatus eris
interconciliatus est		interconciliatus erat		interconciliatus erit
interconciliati sumus		interconciliati erāmus		interconciliati erimus
interconciliati estis		interconciliati erātis		interconciliati eritis
interconciliati sunt		interconciliati erant		interconciliati erunt

SUBJONCTIF PASSIF
Présent		Imparfait
interconcilier		interconciliārer
interconciliēris (interconciliēre)		interconciliārēris (interconciliārēre)
interconciliētur		interconciliārētur
interconciliēmur		interconciliārēmur
interconciliēminī		interconciliārēminī
interconcilientur		interconciliārentur
Parfait		Plus-que-parfait
interconciliatus sim		interconciliatus essem
interconciliatus sīs		interconciliatus essēs
interconciliatus sit		interconciliatus esset
interconciliati sīmus		interconciliati essēmus
interconciliati sītis		interconciliati essētis
interconciliati sint		interconciliati essent