Aller au contenu

Conjugaison:latin/occino

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de occinō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
occinere occinuisse occentūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
- - -
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
occentum, occentū

Participe présent actif
occinens, -entis
Participe futur actif
occentūrus, -a, -um
Participe parfait passif
-
Adjectif verbal
occinendus, -a, -um

  Nominatif : occinere
Accusatif : occinere
Accusatif avec prép. : occinendum
Génitif : occinendī
Datif : occinendō
Ablatif : occinendō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
occine
occinite

Futur
2PS : occinitō
3PS : occinitō
2PP : occinitōte
3PP : occinuntō

  -
INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
occinō occinēbam occinam
occinis occinēbās occinēs
occinit occinēbat occinet
occinimus occinēbāmus occinēmus
occinitis occinēbātis occinētis
occinunt occinēbant occinent
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
occinuī occinueram occinuerō
occinuistī occinuerās occinueris
occinuit occinuerat occinuerit
occinuimus occinuerāmus occinuerimus
occinuistis occinueratis occinueritis
occinuērunt (occinuēre) occinuerant occinuerint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
occinam occinerem
occinās occinerēs
occinat occineret
occināmus occinerēmus
occinātis occinerētis
occinant occinerent
 
Parfait   Plus-que-parfait
occinuerim occinuissem
occinuerīs occinuissēs
occinuerit occinuisset
occinuerīmus occinuissēmus
occinuerītis occinuissētis
occinuerint occinuissent