Ticinus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Probablement du radical indo-européen commun *tekʷ-[1] (« couler, courir, courant [d’eau] ») qui donne le breton tecʼhout (« fuir »), le tchèque tok (« écoulement »), Tech en français.

Nom propre [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Ticinus
Vocatif Ticine
Accusatif Ticinum
Génitif Ticinī
Datif Ticinō
Ablatif Ticinō

Ticinus \Prononciation ?\ masculin

  1. Tessin, affluent du .
    • CCC p. a fonte addens meatu duo de LXXXX nec amnes tantum Appenninos Alpinosque navigabiles capiens, sed lacus quoque inmensos in eum sese exonerantes, omni numero XXX flumina in mare Hadriaticum defert, celeberrima ex iis Appennini latere Iactum, Tanarum, Trebiam Placentinum, Tarum, Inciam, Gabellum, Scultennam, Rhenum, Alpium vero Sturam, Orgum, Durias duas, Sesitem, Ticinum, Lambrum, Adduam, Ollium, Mincium. — (Pline, Naturalis Historia, III, 118)
      Il a 388.000 pas de sa source à son embouchure, y compris 88.000 pour les sinuosités. Non seulement il reçoit des rivières navigables descendant des Apennins et des Alpes, mais encore il sert d'écoulement à des lacs immenses. Le nombre des rivières qu'il mène à la mer Adriatique est de trente en tout ; les plus célèbres sont, venant des Apennins, le Tanare, la Trébie, qui traverse le Placentin, le Tarus, l'Incia, le Gabellus, la Scultenna, le Rhénus; venant des Alpes, la Stura, l'Orgo, les deux Duria, le Sessitès, le Tésin, le Lambrus, l'Adda, l'Oglio, le Mincio.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • Ticinus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références[modifier le wikicode]