Conjugaison:latin/dissocio

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de dissociō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
dissociāre dissociavisse dissociatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
dissociārī dissociatus, -a, -um esse dissociatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
dissociatum, dissociatū

Participe présent actif
dissocians, -antis
Participe futur actif
dissociatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
dissociatus, -a, -um
Adjectif verbal
dissociandus, -a, -um

  Nominatif : dissociāre
Accusatif : dissociāre
Accusatif avec prép. : dissociandum
Génitif : dissociandī
Datif : dissociandō
Ablatif : dissociandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
dissociā
dissociāte

Futur
2PS : dissociātō
3PS : dissociātō
2PP : dissociātōte
3PP : dissociantō

  Présent
dissociāre
dissociāminī

Futur
2PS : dissociātor
3PS : dissociātor
2PP : -
3PP : dissociantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
dissociō dissociābam dissociābō
dissociās dissociābās dissociābis
dissociāt dissociābat dissociābit
dissociāmus dissociābāmus dissociābimus
dissociātis dissociābātis dissociābitis
dissociant dissociābant dissociābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
dissociavī dissociaveram dissociaverō
dissociavistī dissociaverās dissociaveris
dissociavit dissociaverat dissociaverit
dissociavimus dissociaverāmus dissociaverimus
dissociavistis dissociaveratis dissociaveritis
dissociavērunt (dissociavēre) dissociaverant dissociaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
dissociem dissociārem
dissociēs dissociārēs
dissociet dissociāret
dissociēmus dissociārēmus
dissociētis dissociārētis
dissocient dissociārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
dissociaverim dissociavissem
dissociaverīs dissociavissēs
dissociaverit dissociavisset
dissociaverīmus dissociavissēmus
dissociaverītis dissociavissētis
dissociaverint dissociavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
dissocior dissociabar dissociābor
dissociāris (dissociāre) dissociabāris (dissociabāre) dissociāberis (dissociābere)
dissociātur dissociabātur dissociābitur
dissociāmur dissociabāmur dissociābimur
dissociāminī dissociabāminī dissociābiminī
dissociāntur dissociabantur dissociābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
dissociatus sum dissociatus eram dissociatus erō
dissociatus es dissociatus erās dissociatus eris
dissociatus est dissociatus erat dissociatus erit
dissociati sumus dissociati erāmus dissociati erimus
dissociati estis dissociati erātis dissociati eritis
dissociati sunt dissociati erant dissociati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
dissocier dissociārer
dissociēris (dissociēre) dissociārēris (dissociārēre)
dissociētur dissociārētur
dissociēmur dissociārēmur
dissociēminī dissociārēminī
dissocientur dissociārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
dissociatus sim dissociatus essem
dissociatus sīs dissociatus essēs
dissociatus sit dissociatus esset
dissociati sīmus dissociati essēmus
dissociati sītis dissociati essētis
dissociati sint dissociati essent