Paeones

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien Παίονες, Paíones.

Nom propre [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif Paeon Paeonēs
Vocatif Paeon Paeonēs
Accusatif Paeonem Paeonēs
Génitif Paeonis Paeonum
Datif Paeonī Paeonibus
Ablatif Paeonĕ Paeonibus

Paeones \Prononciation ?\ masculin pluriel

  1. Péoniens, peuple de la Macédoine.
    • Paeones et ex Paroria et Parastrymonia--sunt autem ea loca subiecta Thraciae--et Agrianes, admixtis etiam Threcibus incolis, trium milium ferme et ipsi expleuerant numerum. armauerat contraxeratque eos Didas Paeon, qui adulescentem Demetrium occiderat. et armatorum duo milia Gallorum erant; praefectus Asclepiodotus ab Heraclea ex Sintis; tria milia Threcum liberorum suum ducem habebant. Cretensium par ferme numerus suos duces sequebatur, Susum Phalasarnaeum et Syllum Gnosium. — (Tite-Live, Ab Urbe Condita, XLII)
      Des Péoniens, soldats venus de la Parorée et de la Parastrymonie, lieux qui confinent à la Thrace, ainsi que des Abrupolis, auxquels se mêlaient des Thraces établis dans leur pays, composaient un corps approchant aussi de trois mille hommes. Ils avaient été réunis et armés par Didas le Péonien, l’assassin du jeune Démétrius. (7) En outre deux mille combattants gaulois, sous le commandement d’Asclépiodote ; d’Héraclée en Sintique, étaient venus trois mille Thraces libres, ayant un chef national. Un nombre à peu près pareil de Crétois obéissait à des officiers du même pays, Susus de Phalasarne et Syllus de Gnossos. — (traduction)

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]