cupidus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | cupidus | cupidă | cupidum | cupidī | cupidae | cupidă |
Vocatif | cupide | cupidă | cupidum | cupidī | cupidae | cupidă |
Accusatif | cupidum | cupidăm | cupidum | cupidōs | cupidās | cupidă |
Génitif | cupidī | cupidae | cupidī | cupidōrŭm | cupidārŭm | cupidōrŭm |
Datif | cupidō | cupidae | cupidō | cupidīs | cupidīs | cupidīs |
Ablatif | cupidō | cupidā | cupidō | cupidīs | cupidīs | cupidīs |
cupidus \Prononciation ?\
- Désirant, qui désire, qui aime, passionné.
- cupidus in cognoscenda rerum natura — (Cicéron. Off. 1, 43, 154)
- désirant connaître la vérité.
- cupidus in cognoscenda rerum natura — (Cicéron. Off. 1, 43, 154)
- Cupide, avide.
- eum cupidum rerum novarum, cupidum imperi cognoverat — (César, BG. 5)
- il savait son goût de l’aventure, sa soif de domination.
- eum cupidum rerum novarum, cupidum imperi cognoverat — (César, BG. 5)
- Amoureux, d’où partial.
- cupidus Verris — (Cicéron)
- partial pour Verrès.
- cupidus Verris — (Cicéron)
Dérivés[modifier le wikicode]
- cupidē (« avec envie, avidement »)
- cupidinarii (« débauchés »)
- cupiditas (« cupidité »)
- Cupido (« Cupidon »)
- cupido (« désir, envie »)
- procupido (« amour anticipé »)
- multicupidus (« qui a beaucoup de désirs »)
- praecupidus (« passionné pour, très avide de »)
- praecupidē (« de façon très passionnée »)
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- « cupidus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage