disiparas

Voir aussi : disiparás

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe disipar
Subjonctif	Présent	que (yo) disiparas
		que (tú) disiparas
		que (vos) disiparas
		que (él/ella/usted) disiparas
		que (nosotros-as) disiparas
		que (vosotros-as) disiparas
		que (os) disiparas
		(ellos-as/ustedes) disiparas
	Imparfait (en -ra)	que (yo) disiparas
		que (tú) disiparas
		que (vos) disiparas
		que (él/ella/usted) disiparas
		que (nosotros-as) disiparas
		que (vosotros-as) disiparas
		que (os) disiparas
		(ellos-as/ustedes) disiparas
	Imparfait (en -se)	que (yo) disiparas
		que (tú) disiparas
		que (vos) disiparas
		que (él/ella/usted) disiparas
		que (nosotros-as) disiparas
		que (vosotros-as) disiparas
		que (os) disiparas
		(ellos-as/ustedes) disiparas
	Futur	que (yo) disiparas
		que (tú) disiparas
		que (vos) disiparas
		que (él/ella/usted) disiparas
		que (nosotros-as) disiparas
		que (vosotros-as) disiparas
		que (os) disiparas
		(ellos-as/ustedes) disiparas

disiparas \di.siˈpa.ɾas\

1. Deuxième personne du singulier (tú) de l’imparfait (en -ra) du subjonctif de disipar.

Prononciation

• Madrid : \di.siˈpa.ɾas\
• Séville : \di.siˈpa.ɾah\
• Mexico, Bogota : \di.siˈpa.(ɾa)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \di.siˈpa.ɾah\
• Montevideo, Buenos Aires : \di.siˈpa.ɾas\