Χρόνος
: χρόνος
Grec ancien
Étymologie
- Antonomase de χρόνος, khrónos (« temps »).
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | Χρόνος |
| Vocatif | Χρόνε | |
| Accusatif | τὸν | Χρόνον |
| Génitif | τοῦ | Χρόνου |
| Datif | τῷ | Χρόνῳ |
Χρόνος, Khrónos \kʰró.nos\ masculin
- (Divinité) Chronos.