θέτης
Grec ancien
Étymologie
- De τίθημι, títhêmi (« poser »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | θέτης | οἱ | θέται | τὼ | θέτα |
| Vocatif | θέτα | θέται | θέτα | |||
| Accusatif | τὸν | θέτην | τοὺς | θέτας | τὼ | θέτα |
| Génitif | τοῦ | θέτου | τῶν | θετῶν | τοῖν | θέταιν |
| Datif | τῷ | θέτῃ | τοῖς | θέταις | τοῖν | θέταιν |
θέτης, thétês \ˈtʰe.tɛːs\ masculin
Dérivés