kalir
Breton
Étymologie
- (1499)[1] Du moyen breton caleir[1]. Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | kalir | kaliroù | kalirioù |
Adoucissante | galir | galiroù | galirioù |
Spirante | cʼhalir | cʼhaliroù | cʼhalirioù |
kalir Erreur sur la langue ! masculin
- Modèle:religion Calice.
- Kas a raent ganto, pa o cʼhavent, ar cʼhalirioù hag an holl draoù sakr a yoa en aour pe en arcʼhant. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 30)
- Ils emportaient avec eux, quand ils les trouvaient, les calices et tous les objets sacrés qui étaient en or ou en argent.
- Kas a raent ganto, pa o cʼhavent, ar cʼhalirioù hag an holl draoù sakr a yoa en aour pe en arcʼhant. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 30)
- Modèle:botanique Calice.
- Darev-mat e vezent d’ar mare-se ha kutuilhet e vezent "didoket", da lavarout eo, distaget e vezent diouzh ar blantenn hep ar cʼhalir. — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, p. 121)
- Elles [les fraises] étaient bien mûres à cette période et on les cueillait "déchapeautées" , c’est-à-dire qu’on les détachait de la plante sans le calice.
- Darev-mat e vezent d’ar mare-se ha kutuilhet e vezent "didoket", da lavarout eo, distaget e vezent diouzh ar blantenn hep ar cʼhalir. — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, p. 121)
Références
- ↑ a et b Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499