πρᾳότης
: πραΰτης
Grec ancien[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | πρᾳότης | αἱ | πρᾳότητες | τὼ | πρᾳότητε |
| Vocatif | πρᾳότης | πρᾳότητες | πρᾳότητε | |||
| Accusatif | τὴν | πρᾳότητα | τὰς | πρᾳότητας | τὼ | πρᾳότητε |
| Génitif | τῆς | πρᾳότητος | τῶν | πρᾳοτήτων | τοῖν | πρᾳοτήτοιν |
| Datif | τῇ | πρᾳότητι | ταῖς | πρᾳότησι(ν) | τοῖν | πρᾳοτήτοιν |
πρᾳότης, praótês féminin
- Variante de πραότης.
Références[modifier le wikicode]
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952