auritus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé de auris (« oreille »), avec le suffixe -itus ; comparez avec uš-atý en tchèque, où le radical indo-européen *ous n’est pas affecté par le rhotacisme.
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | auritus | aurită | auritum | auritī | auritae | aurită |
Vocatif | aurite | aurită | auritum | auritī | auritae | aurită |
Accusatif | auritum | aurităm | auritum | auritōs | auritās | aurită |
Génitif | auritī | auritae | auritī | auritōrŭm | auritārŭm | auritōrŭm |
Datif | auritō | auritae | auritō | auritīs | auritīs | auritīs |
Ablatif | auritō | auritā | auritō | auritīs | auritīs | auritīs |
auritus \Prononciation ?\
Références[modifier le wikicode]
- « auritus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 193)