brunda

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Peut-être apparenté à brunicus (« petit cheval »), du grec ancien βρέντιον, bréntion (« tête de cerf ») selon Isidore.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif brundă brundae
Vocatif brundă brundae
Accusatif brundăm brundās
Génitif brundae brundārŭm
Datif brundae brundīs
Ablatif brundā brundīs

brunda \Prononciation ?\ féminin

  1. Tête de cerf.
    • Brundisium autem dictum [est] Graece quod brunda caput cervi dicatur: sic est enim ut et cornua videantur et caput et lingua in positione ipsius civitatis. — (Isidore de Séville, Etymologiarum libri XX, XV)

Références[modifier le wikicode]