estalactita
Espagnol[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé du grec ancien σταλακτός, stalaktós.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
estalactita | estalactitas |
estalactita \Prononciation ?\ féminin
- (Spéléologie, Géologie) Stalactite.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Antonymes[modifier le wikicode]
Voir aussi[modifier le wikicode]
- estalactita sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
Références[modifier le wikicode]
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé du grec ancien σταλακτός, stalaktós.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
estalactita \estalat'tito̯\ |
estalactitas \estalat'tito̯s\ |
estalactita \estalat'tito̯\ féminin (graphie normalisée)
- (Spéléologie, Géologie) Stalactite
Antonymes[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- Béarn (Occitanie) : écouter « estalactita [estalat'tito̯] »
Voir aussi[modifier le wikicode]
- estalactita sur l’encyclopédie Wikipédia (en occitan)
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2