physica

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Interlingua[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin physica.

Nom commun [modifier le wikicode]

physica

  1. Physique.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Neutre substantivé de physicus (« physique ») : « les choses physiques », avec passage d’un collectif pluriel à un féminin singulier.
Ou, avec pour variante physice, directement emprunté au grec ancien φυσική, physikê.

Nom commun 1 [modifier le wikicode]

Cas Pluriel
Nominatif physica
Vocatif physica
Accusatif physica
Génitif physicōrum
Datif physicīs
Ablatif physicīs

physica \ˈpʰy.si.ka\ (prononciation classique) neutre au pluriel uniquement

  1. Physique.
    • Quid igitur est? inquit; audire enim cupio, quid non probes. Principio, inquam, in physicis, quibus maxime gloriatur, primum totus est alienus. — (Cicéron, De finibus bonorum et malorum I, 17)

Nom commun 2[modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif physică
Vocatif physică
Accusatif physicăm
Génitif physicae
Datif physicae
Ablatif physicā

physica \ˈpʰy.si.ka\ (prononciation classique) féminin singulier

  1. Physique, sciences naturelles.
    • Non alia principia in Physica, quam in Geometria, uel in Mathesi abstracta, a me admitti, nec optari, quia sic omnia naturae phaenomend explicantur, et certae de iis demonstrationes dari possunt. — (René Descartes, Principia philosophiae, 1644)

Forme d’adjectif [modifier le wikicode]

physica \ˈpʰy.si.ka\ (prononciation classique)

  1. Nominatif et vocatif féminins singuliers ("-a" court), ablatif féminin singulier ("-ā" long), ainsi que nominatif, vocatif et accusatif neutres pluriels de physicus.

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • physica sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références[modifier le wikicode]