pronuntiativus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de nuntiatus, avec le préfixe pro- et le suffixe -ivus.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif pronuntiativus pronuntiativă pronuntiativum pronuntiativī pronuntiativae pronuntiativă
Vocatif pronuntiative pronuntiativă pronuntiativum pronuntiativī pronuntiativae pronuntiativă
Accusatif pronuntiativum pronuntiativăm pronuntiativum pronuntiativōs pronuntiativās pronuntiativă
Génitif pronuntiativī pronuntiativae pronuntiativī pronuntiativōrŭm pronuntiativārŭm pronuntiativōrŭm
Datif pronuntiativō pronuntiativae pronuntiativō pronuntiativīs pronuntiativīs pronuntiativīs
Ablatif pronuntiativō pronuntiativā pronuntiativō pronuntiativīs pronuntiativīs pronuntiativīs

pronuntiativus \Prononciation ?\

  1. Énonciatif, affirmatif.

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]