μαντεία

Grec ancien

Étymologie

De μαντεῖος, apparenté à μαίνομαι, maínomai, mantra.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	μαντεία	αἱ	μαντειαι	τὼ	μαντεία
Vocatif		μαντεία		μαντειαι		μαντεία
Accusatif	τὴν	μαντείαν	τὰς	μαντείας	τὼ	μαντεία
Génitif	τῆς	μαντείας	τῶν	[[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]]	τοῖν	μαντείαιν
Datif	τῇ	μαντείᾳ	ταῖς	μαντείαις	τοῖν	μαντείαιν

μαντεία, manteía \man.ˈteː.aː\ féminin

1. Prédiction, oracle.
2. Divination

Variantes

• μαντείη (Homérique)
• μαντηΐη (Ionien)

Apparentés étymologiques

• ἀερομαντεία
• ἀπομαντεία
• ἀστρομαντεία
• διαμαντεία
• φιαλομαντεία
• φιλομαντεία
• γεωμαντεία
• ἡλιομαντεία
• ἡμερομαντεία
• καταμαντεία
• κριθομαντεῖα
• κυνομαντεία
• λυχνομαντεία
• νεκρομαντεία
• νεκυομαντεία
• οἰωνομαντεία
• ὀρνιθομαντεία
• ὀρθομαντεία
• προμαντεία
• πυρομαντεία
• θεομαντεία
• ῥαβδομαντεία
• σκιομαντεία
• ὑδρομαντεία
• ψυχομαντεία

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « μαντεία », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage