tyrannus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin

Étymologie

Du grec ancien τύραννος, týrannos.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif tyrannus tyrannī
Vocatif tyranne tyrannī
Accusatif tyrannum tyrannōs
Génitif tyrannī tyrannōrum
Datif tyrannō tyrannīs
Ablatif tyrannō tyrannīs

tyrannus \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : tyranna)

  1. (Politique) Tyran, chef qui a usurpé le pouvoir, roi absolu, souverain, monarque, despote, roi cruel.
    • Quid? victum Lacedaemoniorum in philitiis nonne videmus? ubi cum tyrannus cenavisset Dionysius, negavit se iure illo nigro, quod cenae caput erat, delectatum. — (Cicéron, Tusc., livre V)

Apparentés étymologiques

Références