Ascanius
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien Ἀσκάνιος, Askánios.
Nom propre [modifier le wikicode]
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Ascanius |
Vocatif | Ascanie |
Accusatif | Ascanium |
Génitif | Ascaniī |
Datif | Ascaniō |
Ablatif | Ascaniō |
Ascanius \Prononciation ?\ masculin
- (Mythologie) Ascagne, fils d’Énée et de Créuse.
Inde sub Ascanii dicione binominis Alba
— (Ovide, Metamorphoses.)
resque Latina fuit. succedit Silvius illi.
quo satus antiquo tenuit repetita Latinus
nomina cum sceptro, clarus subit Alba Latinum.- Après Énée, Ascagne, qui fut aussi appelé Iule, réunit sous ses lois Albe et le Latium ; il eut pour successeur Silvius, dont le fils reçut le nom et le sceptre antique de Latinus, qu’il sut porter avec gloire.
Synonymes[modifier le wikicode]
Voir aussi[modifier le wikicode]
- Ascanius sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références[modifier le wikicode]
- « Ascanius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Ascanius2 », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage