Conjugaison:français/birouléjer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
birouléjer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-é*er}}

Conjugaison de birouléjer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  biroulèje \ʒə  bi.ʁu.lɛʒ\
tu  biroulèjes \ty  bi.ʁu.lɛʒ\
il/elle/on  biroulèje \[il/ɛl/ɔ̃]  bi.ʁu.lɛʒ\
nous  birouléjons \nu  bi.ʁu.le.ʒɔ̃\
vous  birouléjez \vu  bi.ʁu.le.ʒe\
ils/elles  biroulèjent \[il/ɛl]  bi.ʁu.lɛʒ\
Passé composé
j’ai  birouléjé  \ʒ‿e bi.ʁu.le.ʒe\
tu as  birouléjé  \ty a bi.ʁu.le.ʒe\
il/elle/on a  birouléjé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a bi.ʁu.le.ʒe\
nous avons  birouléjé  \nu.z‿a.vɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\
vous avez  birouléjé  \vu.z‿a.ve bi.ʁu.le.ʒe\
ils/elles ont  birouléjé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\
Imparfait
je  birouléjais \ʒə  bi.ʁu.le.ʒɛ\
tu  birouléjais \ty  bi.ʁu.le.ʒɛ\
il/elle/on  birouléjait \[il/ɛl/ɔ̃]  bi.ʁu.le.ʒɛ\
nous  birouléjions \nu  bi.ʁu.le.ʒjɔ̃\
vous  birouléjiez \vu  bi.ʁu.le.ʒje\
ils/elles  birouléjaient \[il/ɛl]  bi.ʁu.le.ʒɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  birouléjé  \ʒ‿a.vɛ bi.ʁu.le.ʒe\
tu avais  birouléjé  \ty a.vɛ bi.ʁu.le.ʒe\
il/elle/on avait  birouléjé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ bi.ʁu.le.ʒe\
nous avions  birouléjé  \nu.z‿a.vjɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\
vous aviez  birouléjé  \vu.z‿a.vje bi.ʁu.le.ʒe\
ils/elles avaient  birouléjé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ bi.ʁu.le.ʒe\
Passé simple
je  birouléjai \ʒə  bi.ʁu.le.ʒe\
tu  birouléjas \ty  bi.ʁu.le.ʒa\
il/elle/on  birouléja \[il/ɛl/ɔ̃]  bi.ʁu.le.ʒa\
nous  birouléjâmes \nu  bi.ʁu.le.ʒam\
vous  birouléjâtes \vu  bi.ʁu.le.ʒat\
ils/elles  birouléjèrent \[il/ɛl]  bi.ʁu.le.ʒɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  birouléjé  \ʒ‿y bi.ʁu.le.ʒe\
tu eus  birouléjé  \ty y bi.ʁu.le.ʒe\
il/elle/on eut  birouléjé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bi.ʁu.le.ʒe\
nous eûmes  birouléjé  \nu.z‿ym bi.ʁu.le.ʒe\
vous eûtes  birouléjé  \vu.z‿yt bi.ʁu.le.ʒe\
ils/elles eurent  birouléjé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ bi.ʁu.le.ʒe\
Futur simple
je  biroulèjerai \ʒə  bi.ʁu.lɛ.ʒ(ə.)ʁe\
tu  biroulèjeras \ty  bi.ʁu.lɛ.ʒ(ə.)ʁa\
il/elle/on  biroulèjera \[il/ɛl/ɔ̃]  bi.ʁu.lɛ.ʒ(ə.)ʁa\
nous  biroulèjerons \nu  bi.ʁu.lɛ.ʒ(ə.)ʁɔ̃\
vous  biroulèjerez \vu  bi.ʁu.lɛ.ʒ(ə.)ʁe\
ils/elles  biroulèjeront \[il/ɛl]  bi.ʁu.lɛ.ʒ(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  birouléjé  \ʒ‿o.ʁe bi.ʁu.le.ʒe\
tu auras  birouléjé  \ty o.ʁa bi.ʁu.le.ʒe\
il/elle/on aura  birouléjé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa bi.ʁu.le.ʒe\
nous aurons  birouléjé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\
vous aurez  birouléjé  \vu.z‿o.ʁe bi.ʁu.le.ʒe\
ils/elles auront  birouléjé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\

Subjonctif

Présent
que je  biroulèje \kə ʒə  bi.ʁu.lɛʒ\
que tu  biroulèjes \kə ty  bi.ʁu.lɛʒ\
qu’il/elle/on  biroulèje \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bi.ʁu.lɛʒ\
que nous  birouléjions \kə nu  bi.ʁu.le.ʒjɔ̃\
que vous  birouléjiez \kə vu  bi.ʁu.le.ʒje\
qu’ils/elles  biroulèjent \k‿[il/ɛl]  bi.ʁu.lɛʒ\
Passé
que j’aie  birouléjé  \kə ʒ‿ɛ bi.ʁu.le.ʒe\
que tu aies  birouléjé  \kə ty ɛ bi.ʁu.le.ʒe\
qu’il/elle/on ait  birouléjé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ bi.ʁu.le.ʒe\
que nous ayons  birouléjé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\
que vous ayez  birouléjé  \kə vu.z‿ɛ.je bi.ʁu.le.ʒe\
qu’ils/elles aient  birouléjé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ bi.ʁu.le.ʒe\
Imparfait
que je  birouléjasse \kə ʒə  bi.ʁu.le.ʒas\
que tu  birouléjasses \kə ty  bi.ʁu.le.ʒas\
qu’il/elle/on  birouléjât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bi.ʁu.le.ʒa\
que nous  birouléjassions \kə nu  bi.ʁu.le.ʒa.sjɔ̃\
que vous  birouléjassiez \kə vu  bi.ʁu.le.ʒa.sje\
qu’ils/elles  birouléjassent \k‿[il/ɛl]  bi.ʁu.le.ʒas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  birouléjé  \kə ʒ‿ys bi.ʁu.le.ʒe\
que tu eusses  birouléjé  \kə ty ys bi.ʁu.le.ʒe\
qu’il/elle/on eût  birouléjé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bi.ʁu.le.ʒe\
que nous eussions  birouléjé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\
que vous eussiez  birouléjé  \kə vu.z‿y.sje bi.ʁu.le.ʒe\
qu’ils/elles eussent  birouléjé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys bi.ʁu.le.ʒe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  biroulèje  \bi.ʁu.lɛʒ\
  birouléjons  \bi.ʁu.le.ʒɔ̃\
  birouléjez  \bi.ʁu.le.ʒe\
Passé
 aie  birouléjé   \ɛ bi.ʁu.le.ʒe\ 
 ayons  birouléjé   \ɛ.jɔ̃ bi.ʁu.le.ʒe\ 
 ayez  birouléjé   \ɛ.je bi.ʁu.le.ʒe\ 

Futur simple et conditionnel présent traditionnels (et prononciation du XIXe siècle)