Conjugaison:français/itinérer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
itinérer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-é*er}}

Conjugaison de itinérer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ itinère \ʒ‿ i.ti.nɛʁ\
tu  itinères \ty  i.ti.nɛʁ\
il/elle/on  itinère \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.ti.nɛʁ\
nous  itinérons \nu.z‿ i.ti.ne.ʁɔ̃\
vous  itinérez \vu.z‿ i.ti.ne.ʁe\
ils/elles  itinèrent \[il/ɛl].z‿ i.ti.nɛʁ\
Passé composé
j’ai  itinéré  \ʒ‿e i.ti.ne.ʁe\
tu as  itinéré  \ty a.z‿i.ti.ne.ʁe\
il/elle/on a  itinéré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.i.ti.ne.ʁe\
nous avons  itinéré  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿i.ti.ne.ʁe\
vous avez  itinéré  \vu.z‿a.ve.z‿i.ti.ne.ʁe\
ils/elles ont  itinéré  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿i.ti.ne.ʁe\
Imparfait
j’ itinérais \ʒ‿ i.ti.ne.ʁɛ\
tu  itinérais \ty  i.ti.ne.ʁɛ\
il/elle/on  itinérait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.ti.ne.ʁɛ\
nous  itinérions \nu.z‿ i.ti.ne.ʁjɔ̃\
vous  itinériez \vu.z‿ i.ti.ne.ʁje\
ils/elles  itinéraient \[il/ɛl].z‿ i.ti.ne.ʁɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  itinéré  \ʒ‿a.vɛ.z‿i.ti.ne.ʁe\
tu avais  itinéré  \ty a.vɛ.z‿i.ti.ne.ʁe\
il/elle/on avait  itinéré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿i.ti.ne.ʁe\
nous avions  itinéré  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿i.ti.ne.ʁe\
vous aviez  itinéré  \vu.z‿a.vje.z‿i.ti.ne.ʁe\
ils/elles avaient  itinéré  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿i.ti.ne.ʁe\
Passé simple
j’ itinérai \ʒ‿ i.ti.ne.ʁe\
tu  itinéras \ty  i.ti.ne.ʁa\
il/elle/on  itinéra \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.ti.ne.ʁa\
nous  itinérâmes \nu.z‿ i.ti.ne.ʁam\
vous  itinérâtes \vu.z‿ i.ti.ne.ʁat\
ils/elles  itinérèrent \[il/ɛl].z‿ i.ti.ne.ʁɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  itinéré  \ʒ‿y.z‿i.ti.ne.ʁe\
tu eus  itinéré  \ty y.z‿i.ti.ne.ʁe\
il/elle/on eut  itinéré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿i.ti.ne.ʁe\
nous eûmes  itinéré  \nu.z‿ym.z‿i.ti.ne.ʁe\
vous eûtes  itinéré  \vu.z‿yt.z‿i.ti.ne.ʁe\
ils/elles eurent  itinéré  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿i.ti.ne.ʁe\
Futur simple
j’ itinèrerai \ʒ‿ i.ti.nɛ.ʁə.ʁe\
tu  itinèreras \ty  i.ti.nɛ.ʁə.ʁa\
il/elle/on  itinèrera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.ti.nɛ.ʁə.ʁa\
nous  itinèrerons \nu.z‿ i.ti.nɛ.ʁə.ʁɔ̃\
vous  itinèrerez \vu.z‿ i.ti.nɛ.ʁə.ʁe\
ils/elles  itinèreront \[il/ɛl].z‿ i.ti.nɛ.ʁə.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  itinéré  \ʒ‿o.ʁe i.ti.ne.ʁe\
tu auras  itinéré  \ty o.ʁa.z‿i.ti.ne.ʁe\
il/elle/on aura  itinéré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa i.ti.ne.ʁe\
nous aurons  itinéré  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿i.ti.ne.ʁe\
vous aurez  itinéré  \vu.z‿o.ʁe.z‿i.ti.ne.ʁe\
ils/elles auront  itinéré  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿i.ti.ne.ʁe\

Subjonctif

Présent
que j’ itinère \kə ʒ‿ i.ti.nɛʁ\
que tu  itinères \kə ty  i.ti.nɛʁ\
qu’il/elle/on  itinère \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.ti.nɛʁ\
que nous  itinérions \kə nu.z‿ i.ti.ne.ʁjɔ̃\
que vous  itinériez \kə vu.z‿ i.ti.ne.ʁje\
qu’ils/elles  itinèrent \k‿[il/ɛl].z‿ i.ti.nɛʁ\
Passé
que j’aie  itinéré  \kə ʒ‿ɛ i.ti.ne.ʁe\
que tu aies  itinéré  \kə ty ɛ.z‿i.ti.ne.ʁe\
qu’il/elle/on ait  itinéré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿i.ti.ne.ʁe\
que nous ayons  itinéré  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿i.ti.ne.ʁe\
que vous ayez  itinéré  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿i.ti.ne.ʁe\
qu’ils/elles aient  itinéré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿i.ti.ne.ʁe\
Imparfait
que j’ itinérasse \kə ʒ‿ i.ti.ne.ʁas\
que tu  itinérasses \kə ty  i.ti.ne.ʁas\
qu’il/elle/on  itinérât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.ti.ne.ʁa\
que nous  itinérassions \kə nu.z‿ i.ti.ne.ʁa.sjɔ̃\
que vous  itinérassiez \kə vu.z‿ i.ti.ne.ʁa.sje\
qu’ils/elles  itinérassent \k‿[il/ɛl].z‿ i.ti.ne.ʁas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  itinéré  \kə ʒ‿ys i.ti.ne.ʁe\
que tu eusses  itinéré  \kə ty ys.z‿i.ti.ne.ʁe\
qu’il/elle/on eût  itinéré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿i.ti.ne.ʁe\
que nous eussions  itinéré  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿i.ti.ne.ʁe\
que vous eussiez  itinéré  \kə vu.z‿y.sje.z‿i.ti.ne.ʁe\
qu’ils/elles eussent  itinéré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿i.ti.ne.ʁe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  itinère  \i.ti.nɛʁ\
  itinérons  \i.ti.ne.ʁɔ̃\
  itinérez  \i.ti.ne.ʁe\
Passé
 aie  itinéré   \ɛ i.ti.ne.ʁe\ 
 ayons  itinéré   \ɛ.jɔ̃.z‿i.ti.ne.ʁe\ 
 ayez  itinéré   \ɛ.je.z‿i.ti.ne.ʁe\ 

Futur simple et conditionnel présent traditionnels (et prononciation du XIXe siècle)