Conjugaison:latin/cohabito

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de cohabitō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
cohabitāre cohabitavisse cohabitatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
cohabitārī cohabitatus, -a, -um esse cohabitatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
cohabitatum, cohabitatū

Participe présent actif
cohabitans, -antis
Participe futur actif
cohabitatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
cohabitatus, -a, -um
Adjectif verbal
cohabitandus, -a, -um

  Nominatif : cohabitāre
Accusatif : cohabitāre
Accusatif avec prép. : cohabitandum
Génitif : cohabitandī
Datif : cohabitandō
Ablatif : cohabitandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
cohabitā
cohabitāte

Futur
2PS : cohabitātō
3PS : cohabitātō
2PP : cohabitātōte
3PP : cohabitantō

  Présent
cohabitāre
cohabitāminī

Futur
2PS : cohabitātor
3PS : cohabitātor
2PP : -
3PP : cohabitantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
cohabitō cohabitābam cohabitābō
cohabitās cohabitābās cohabitābis
cohabitāt cohabitābat cohabitābit
cohabitāmus cohabitābāmus cohabitābimus
cohabitātis cohabitābātis cohabitābitis
cohabitant cohabitābant cohabitābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
cohabitavī cohabitaveram cohabitaverō
cohabitavistī cohabitaverās cohabitaveris
cohabitavit cohabitaverat cohabitaverit
cohabitavimus cohabitaverāmus cohabitaverimus
cohabitavistis cohabitaveratis cohabitaveritis
cohabitavērunt (cohabitavēre) cohabitaverant cohabitaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
cohabitem cohabitārem
cohabitēs cohabitārēs
cohabitet cohabitāret
cohabitēmus cohabitārēmus
cohabitētis cohabitārētis
cohabitent cohabitārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
cohabitaverim cohabitavissem
cohabitaverīs cohabitavissēs
cohabitaverit cohabitavisset
cohabitaverīmus cohabitavissēmus
cohabitaverītis cohabitavissētis
cohabitaverint cohabitavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
cohabitor cohabitabar cohabitābor
cohabitāris (cohabitāre) cohabitabāris (cohabitabāre) cohabitāberis (cohabitābere)
cohabitātur cohabitabātur cohabitābitur
cohabitāmur cohabitabāmur cohabitābimur
cohabitāminī cohabitabāminī cohabitābiminī
cohabitāntur cohabitabantur cohabitābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
cohabitatus sum cohabitatus eram cohabitatus erō
cohabitatus es cohabitatus erās cohabitatus eris
cohabitatus est cohabitatus erat cohabitatus erit
cohabitati sumus cohabitati erāmus cohabitati erimus
cohabitati estis cohabitati erātis cohabitati eritis
cohabitati sunt cohabitati erant cohabitati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
cohabiter cohabitārer
cohabitēris (cohabitēre) cohabitārēris (cohabitārēre)
cohabitētur cohabitārētur
cohabitēmur cohabitārēmur
cohabitēminī cohabitārēminī
cohabitentur cohabitārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
cohabitatus sim cohabitatus essem
cohabitatus sīs cohabitatus essēs
cohabitatus sit cohabitatus esset
cohabitati sīmus cohabitati essēmus
cohabitati sītis cohabitati essētis
cohabitati sint cohabitati essent