Conjugaison:latin/disjungo

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de disjungō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
disjungere disjunxisse disjunctūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
disjungī disjunctus, -a, -um esse disjunctum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
disjunctum, disjunctū

Participe présent actif
disjungens, -entis
Participe futur actif
disjunctūrus, -a, -um
Participe parfait passif
disjunctus, -a, -um
Adjectif verbal
disjungendus, -a, -um

  Nominatif : disjungere
Accusatif : disjungere
Accusatif avec prép. : disjungendum
Génitif : disjungendī
Datif : disjungendō
Ablatif : disjungendō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
disjunge
disjungite

Futur
2PS : disjungitō
3PS : disjungitō
2PP : disjungitōte
3PP : disjunguntō

  Présent
disjungere
disjungiminī

Futur
2PS : disjungitor
3PS : disjungitor
2PP : -
3PP : disjunguntor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
disjungō disjungēbam disjungam
disjungis disjungēbās disjungēs
disjungit disjungēbat disjunget
disjungimus disjungēbāmus disjungēmus
disjungitis disjungēbātis disjungētis
disjungunt disjungēbant disjungent
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
disjunxī disjunxeram disjunxerō
disjunxistī disjunxerās disjunxeris
disjunxit disjunxerat disjunxerit
disjunximus disjunxerāmus disjunxerimus
disjunxistis disjunxeratis disjunxeritis
disjunxērunt (disjunxēre) disjunxerant disjunxerint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
disjungam disjungerem
disjungās disjungerēs
disjungat disjungeret
disjungāmus disjungerēmus
disjungātis disjungerētis
disjungant disjungerent
 
Parfait   Plus-que-parfait
disjunxerim disjunxissem
disjunxerīs disjunxissēs
disjunxerit disjunxisset
disjunxerīmus disjunxissēmus
disjunxerītis disjunxissētis
disjunxerint disjunxissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
disjungor disjungēbar disjungar
disjungeris (disjungere) disjungēbāris (disjungēbāre) disjungēris (disjungēre)
disjungitur disjungēbātur disjungētur
disjungimur disjungēbāmur disjungēmur
disjungiminī disjungēbāminī disjungēminī
disjunguntur disjungēbantur disjungentur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
disjunctus sum disjunctus eram disjunctus erō
disjunctus es disjunctus erās disjunctus eris
disjunctus est disjunctus erat disjunctus erit
disjuncti sumus disjuncti erāmus disjuncti erimus
disjuncti estis disjuncti erātis disjuncti eritis
disjuncti sunt disjuncti erant disjuncti erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
disjungar disjungerer
disjungāris (disjungāre) disjungerēris (disjungerēre)
disjungātur disjungerētur
disjungāmur disjungerēmur
disjungāminī disjungerēminī
disjungantur disjungerentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
disjunctus sim disjunctus essem
disjunctus sīs disjunctus essēs
disjunctus sit disjunctus esset
disjuncti sīmus disjuncti essēmus
disjuncti sītis disjuncti essētis
disjuncti sint disjuncti essent