Conjugaison:latin/dispello
Conjugaison de dispellō
INFINITIF | ||||
---|---|---|---|---|
Présent actif | Parfait actif | Futur actif | ||
dispellere | dispulisse | dispulsūrus, -a, -um esse | ||
Présent passif | Parfait passif | Futur passif | ||
dispellī | dispulsus, -a, -um esse | dispulsum īrī |
PARTICIPE / GÉRONDIF | ||||
---|---|---|---|---|
Participe | Gérondif | |||
SUPIN dispulsum, dispulsū Participe présent actif |
Nominatif : dispellere Accusatif : dispellere Accusatif avec prép. : dispellendum Génitif : dispellendī Datif : dispellendō Ablatif : dispellendō |
IMPÉRATIF | ||||
---|---|---|---|---|
Actif | Passif | |||
Présent dispelle dispellite Futur |
Présent dispellere dispelliminī Futur |
INDICATIF ACTIF | ||||
---|---|---|---|---|
Présent | Imparfait | Futur | ||
dispellō | dispellēbam | dispellam | ||
dispellis | dispellēbās | dispellēs | ||
dispellit | dispellēbat | dispellet | ||
dispellimus | dispellēbāmus | dispellēmus | ||
dispellitis | dispellēbātis | dispellētis | ||
dispellunt | dispellēbant | dispellent | ||
Parfait | Plus-que-parfait | Futur antérieur | ||
dispulī | dispuleram | dispulerō | ||
dispulistī | dispulerās | dispuleris | ||
dispulit | dispulerat | dispulerit | ||
dispulimus | dispulerāmus | dispulerimus | ||
dispulistis | dispuleratis | dispuleritis | ||
dispulērunt (dispulēre) | dispulerant | dispulerint |
SUBJONCTIF ACTIF | ||
---|---|---|
Présent | Imparfait | |
dispellam | dispellerem | |
dispellās | dispellerēs | |
dispellat | dispelleret | |
dispellāmus | dispellerēmus | |
dispellātis | dispellerētis | |
dispellant | dispellerent | |
Parfait | Plus-que-parfait | |
dispulerim | dispulissem | |
dispulerīs | dispulissēs | |
dispulerit | dispulisset | |
dispulerīmus | dispulissēmus | |
dispulerītis | dispulissētis | |
dispulerint | dispulissent |
INDICATIF PASSIF | ||||
---|---|---|---|---|
Présent | Imparfait | Futur | ||
dispellor | dispellēbar | dispellar | ||
dispelleris (dispellere) | dispellēbāris (dispellēbāre) | dispellēris (dispellēre) | ||
dispellitur | dispellēbātur | dispellētur | ||
dispellimur | dispellēbāmur | dispellēmur | ||
dispelliminī | dispellēbāminī | dispellēminī | ||
dispelluntur | dispellēbantur | dispellentur | ||
Parfait | Plus-que-parfait | Futur antérieur | ||
dispulsus sum | dispulsus eram | dispulsus erō | ||
dispulsus es | dispulsus erās | dispulsus eris | ||
dispulsus est | dispulsus erat | dispulsus erit | ||
dispulsi sumus | dispulsi erāmus | dispulsi erimus | ||
dispulsi estis | dispulsi erātis | dispulsi eritis | ||
dispulsi sunt | dispulsi erant | dispulsi erunt |
SUBJONCTIF PASSIF | ||
---|---|---|
Présent | Imparfait | |
dispellar | dispellerer | |
dispellāris (dispellāre) | dispellerēris (dispellerēre) | |
dispellātur | dispellerētur | |
dispellāmur | dispellerēmur | |
dispellāminī | dispellerēminī | |
dispellantur | dispellerentur | |
Parfait | Plus-que-parfait | |
dispulsus sim | dispulsus essem | |
dispulsus sīs | dispulsus essēs | |
dispulsus sit | dispulsus esset | |
dispulsi sīmus | dispulsi essēmus | |
dispulsi sītis | dispulsi essētis | |
dispulsi sint | dispulsi essent |