Conjugaison:latin/effutio

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de effutiō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
effutīre effutivisse (effutisse) effutitūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
effutīrī effutitus, -a, -um esse effutitum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
effutitum, effutitū

Participe présent actif
effutiens, -entis
Participe futur actif
effutitūrus, -a, -um
Participe parfait passif
effutitus, -a, -um
Adjectif verbal
effutiendus, -a, -um

  Nominatif : effutīre
Accusatif : effutīre
Accusatif avec prép. : effutiendum
Génitif : effutiendī
Datif : effutiendō
Ablatif : effutiendō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
effutī
effutīte

Futur
2PS : effutītō
3PS : effutītō
2PP : effutītōte
3PP : effutiuntō

  Présent
effutīre
effutīminī

Futur
2PS : effutītor
3PS : effutītor
2PP : -
3PP : effutiuntor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
effutiō effutiēbam effutiam
effutīs effutiēbās effutiēs
effutīt effutiēbat effutiet
effutīmus effutiēbāmus effutiēmus
effutītis effutiēbātis effutiētis
effutiunt effutiēbant effutient
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
effutivī effutiveram (effutieram) effutiverō (effutierō)
effutivistī (effutisti) effutiverās (effutierās) effutiveris (effutieris)
effutivit effutiverat (effutierat) effutiverit (effutierit)
effutivimus effutiverāmus (effutierāmus) effutiverimus (effutierimus)
effutivistis (effutistis) effutiveratis (effutierātis) effutiveritis (effutieritis)
effutivērunt (effutivēre) (effutierunt) effutiverant (effutierant) effutiverint (effutierint)
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
effutiam effutīrem
effutiās effutīrēs
effutiat effutīret
effutiāmus effutīrēmus
effutiātis effutīrētis
effutiant effutīrent
 
Parfait   Plus-que-parfait
effutiverim (effutierim) effutivissem (effutissem)
effutiverīs (effutierīs) effutivissēs (effutissēs)
effutiverit (effutierit) effutivisset (effutisset)
effutiverīmus (effutierīmus) effutivissēmus (effutissēmus)
effutiverītis (effutierītis) effutivissētis (effutissētis)
effutiverint (effutierint) effutivissent (effutissent)
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
effutior effutēbar effutiar
effutīris (effutīre) effutēbāris (effutēbāre) effutiēris (effutiēre)
effutītur effutēbātur effutiētur
effutīmur effutēbāmur effutiēmur
effutīminī effutēbāminī effutiēminī
effutiuntur effutēbantur effutientur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
effutitus sum effutitus eram effutitus erō
effutitus es effutitus erās effutitus eris
effutitus est effutitus erat effutitus erit
effutiti sumus effutiti erāmus effutiti erimus
effutiti estis effutiti erātis effutiti eritis
effutiti sunt effutiti erant effutiti erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
effutiar effutīrer
effutiāris (effutiāre) effutīrēris (effutīrēre)
effutiātur effutīrētur
effutiāmur effutīrēmur
effutiāminī effutīrēminī
effutiantur effutīrentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
effutitus sim effutitus essem
effutitus sīs effutitus essēs
effutitus sit effutitus esset
effutiti sīmus effutiti essēmus
effutiti sītis effutiti essētis
effutiti sint effutiti essent