Conjugaison:latin/obnuntio

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de obnuntiō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
obnuntiāre obnuntiavisse obnuntiatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
obnuntiārī obnuntiatus, -a, -um esse obnuntiatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
obnuntiatum, obnuntiatū

Participe présent actif
obnuntians, -antis
Participe futur actif
obnuntiatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
obnuntiatus, -a, -um
Adjectif verbal
obnuntiandus, -a, -um

  Nominatif : obnuntiāre
Accusatif : obnuntiāre
Accusatif avec prép. : obnuntiandum
Génitif : obnuntiandī
Datif : obnuntiandō
Ablatif : obnuntiandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
obnuntiā
obnuntiāte

Futur
2PS : obnuntiātō
3PS : obnuntiātō
2PP : obnuntiātōte
3PP : obnuntiantō

  Présent
obnuntiāre
obnuntiāminī

Futur
2PS : obnuntiātor
3PS : obnuntiātor
2PP : -
3PP : obnuntiantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
obnuntiō obnuntiābam obnuntiābō
obnuntiās obnuntiābās obnuntiābis
obnuntiāt obnuntiābat obnuntiābit
obnuntiāmus obnuntiābāmus obnuntiābimus
obnuntiātis obnuntiābātis obnuntiābitis
obnuntiant obnuntiābant obnuntiābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
obnuntiavī obnuntiaveram obnuntiaverō
obnuntiavistī obnuntiaverās obnuntiaveris
obnuntiavit obnuntiaverat obnuntiaverit
obnuntiavimus obnuntiaverāmus obnuntiaverimus
obnuntiavistis obnuntiaveratis obnuntiaveritis
obnuntiavērunt (obnuntiavēre) obnuntiaverant obnuntiaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
obnuntiem obnuntiārem
obnuntiēs obnuntiārēs
obnuntiet obnuntiāret
obnuntiēmus obnuntiārēmus
obnuntiētis obnuntiārētis
obnuntient obnuntiārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
obnuntiaverim obnuntiavissem
obnuntiaverīs obnuntiavissēs
obnuntiaverit obnuntiavisset
obnuntiaverīmus obnuntiavissēmus
obnuntiaverītis obnuntiavissētis
obnuntiaverint obnuntiavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
obnuntior obnuntiabar obnuntiābor
obnuntiāris (obnuntiāre) obnuntiabāris (obnuntiabāre) obnuntiāberis (obnuntiābere)
obnuntiātur obnuntiabātur obnuntiābitur
obnuntiāmur obnuntiabāmur obnuntiābimur
obnuntiāminī obnuntiabāminī obnuntiābiminī
obnuntiāntur obnuntiabantur obnuntiābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
obnuntiatus sum obnuntiatus eram obnuntiatus erō
obnuntiatus es obnuntiatus erās obnuntiatus eris
obnuntiatus est obnuntiatus erat obnuntiatus erit
obnuntiati sumus obnuntiati erāmus obnuntiati erimus
obnuntiati estis obnuntiati erātis obnuntiati eritis
obnuntiati sunt obnuntiati erant obnuntiati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
obnuntier obnuntiārer
obnuntiēris (obnuntiēre) obnuntiārēris (obnuntiārēre)
obnuntiētur obnuntiārētur
obnuntiēmur obnuntiārēmur
obnuntiēminī obnuntiārēminī
obnuntientur obnuntiārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
obnuntiatus sim obnuntiatus essem
obnuntiatus sīs obnuntiatus essēs
obnuntiatus sit obnuntiatus esset
obnuntiati sīmus obnuntiati essēmus
obnuntiati sītis obnuntiati essētis
obnuntiati sint obnuntiati essent