Conjugaison:latin/poenitet

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison de poenĭtet


INFINITIF
 
Présent   Parfait   Futur
poenĭtēre poenituisse -
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
-

Participe présent
poenĭtēns
Participe futur
-
Participe parfait
-
Adjectif verbal
poenitendus

  Nominatif : poenitere
Accusatif : poenitere
Accusatif avec prép. : poenitendum
Génitif : poenitendi
Datif : poenitendō
Ablatif : poenitendō
INDICATIF
 
Présent   Imparfait   Futur
poenĭtet poenĭtebat poenĭtebit
poenĭtent poenĭtebant poenĭtebint
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
poenituit poenituerat poenituierit
poenituerunt poenituerant poenituerint
SUBJONCTIF
 
Présent   Imparfait
poenĭteat decēret
poenĭteant poenĭtērent
 
Parfait   Plus-que-parfait
poenĭtuerit poenĭtuisset
poenĭtuerint poenĭtuissent