Evander

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien Εὔανδρος, Eúandros (« homme bon »).

Prénom [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Evander
Vocatif Evander
Accusatif Evandrum
Génitif Evandrī
Datif Evandrō
Ablatif Evandrō

Evander \Prononciation ?\ masculin

  1. Évandre.
    • Inde cum altercatione congressi certamine irarum ad caedem vertuntur; ibi in turba ictus Remus cecidit. Volgatior fama est ludibrio fratris Remum novos transiluisse muros; inde ab irato Romulo, cum verbis quoque increpitans adiecisset, “Sic deinde, quicumque alius transiliet moenia mea,” interfectum. Ita solus potitus imperio Romulus; condita urbs conditoris nomine appellata. Palatium primum, in quo ipse erat educatus, muniit. Sacra dis aliis Albano ritu, Graeco Herculi, ut ab Evandro instituta erant, facit. — (Tite Live, Ab Urbe Condita)
      Une querelle s’ensuivit, que leur colère fit dégénérer en combat sanglant ; frappé dans la mêlée, Rémus tomba mort. Suivant la tradition la plus répandue, Rémus, par dérision, avait franchi d’un saut les nouveaux remparts élevés par son frère, et Romulus, transporté de fureur, le tua en s’écriant : « Ainsi périsse quiconque franchira mes murailles. » (3) Romulus, resté seul maître, la ville nouvelle prit le nom de son fondateur. Le mont Palatin, sur lequel il avait été élevé, fut le premier endroit qu’il eut soin de fortifier. Dans tous les sacrifices qu’il offrit aux dieux, il suivit le rite albain ; pour Hercule seulement, il suivit le rite grec tel qu’Évandre l’avait institué.

Variantes[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • Euander sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références[modifier le wikicode]