antonomasia

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Anglais

Étymologie

Du latin antonomasia.

Nom commun

Singulier Pluriel
antonomasia
\Prononciation ?\
antonomasias
\Prononciation ?\

antonomasia

  1. Antonomase.
    • In rhetoric, antonomasia is a substitution of any epithet or phrase for a proper name, such as "the little corporal" for Napoleon I.

Voir aussi

  • antonomasia sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais) 

Italien

Étymologie

Du latin antonomasia.

Nom commun

alt = attention Modèle désuet
Singulier Pluriel
antonomasia
\Prononciation ?\
antonomasie
\Prononciation ?\

antonomasia \Prononciation ?\ féminin

  1. Antonomase.

Voir aussi

  • antonomasia sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 

Latin

Étymologie

Du grec ancien ἀντονομασία, antonomasia.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif antonomasiă antonomasiae
Vocatif antonomasiă antonomasiae
Accusatif antonomasiăm antonomasiās
Génitif antonomasiae antonomasiārŭm
Datif antonomasiae antonomasiīs
Ablatif antonomasiā antonomasiīs

antonomasia \Prononciation ?\ féminin

  1. Antonomase, en particulier, usage de l’épithète pour désigner la personne : Eversor Carthaginis, plutôt que Scipio.
    • Antonomasia, quae aliquid pro nomine ponit, poetis utroque modo frequentissima, et per epitheton, quod detracto eo cui adponitur valet pro nomine ("Tydides", "Pelides"), et ex iis quae in quoque sunt praecipua: "divum pater atque hominum rex". — (Quintilien, 8, 6, 29)

Apparentés étymologiques

Références