arruent

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

arruent \Prononciation ?\

  1. Troisième personne du pluriel de l’imparfait de l’indicatif du verbe arruout.
    • Fañch a diskare anezhe, dre ma arruent eus krec’h. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 80)
      François les abattait, à mesure qu’ils arrivaient en haut.

Variantes orthographiques[modifier le wikicode]