bǫrkr
Vieux norrois
Étymologie
Nom commun
Singulier | Pluriel | |||
---|---|---|---|---|
Indéfini | Défini | Indéfini | Défini | |
Nominatif | bǫrkr | bǫrkrinn | berkir | berkirnir |
Accusatif | bǫrk | bǫrkin | bjǫrku | bjǫrkuna |
Datif | berki | berkinum | bjǫrkum | bjǫrkunum |
Génitif | bjarkar | bjarkarins | bjarka | bjarkanna |
bǫrkr \Prononciation ?\ masculin
- Modèle:botanique Écorce (d’un arbre).
- Hrǫrnar þǫll, sú er stendr þorpi á, hlýr-at henni bǫrkr né barr; svá er maðr, sá er manngi ann. Hvat skal hann lengi lifa?
Dérivés dans d’autres langues
- Danois : bark
- Anglais : bark
- Féroïen : børkur, bark
- Italien : buccia
- Islandais : börkur
- Norvégien (bokmål) : bark
- Norvégien (nynorsk) : bork
- Suédois : bark
Références
- Ásgeir Blöndal Magnússon, Íslensk orðsifjabók, 1e édition, 2e impression, Orðabók Háskólans, Reykjavík, 1989.