cʼhoantae
Breton[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
cʼhoantae \Prononciation ?\
- Troisième personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe cʼhoantaat.
- Meur a hini a c’hoantae he c’haout da bried. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 45)
- Plusieurs désiraient l’avoir pour épouse.
- Meur a hini a c’hoantae he c’haout da bried. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 45)