crôtîn

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Normand[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De l’ancien français crouste avec le suffixe -în.

Nom commun [modifier le wikicode]

crôtîn \Prononciation ?\ masculin

  1. Croûte.
    • Douard cârrit san bouôn crôtîn d’pain — (Mêfie-té des Monstres!, Le Don Balleine, L’Office du Jèrriais, 2010, page 24)
      Édouard repoussa sa bonne croûte de pain.

Variantes[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]