degouezh
Breton
Étymologie
- Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, pages 280b, 507a et 643b) : digouez m.
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|---|
| Non muté | degouezh | degouezhioù | degouezhoù |
| Adoucissante | zegouezh | zegouezhioù | zegouezhoù |
| Durcissante | tegouezh | tegouezhioù | tegouezhoù |
degouezh \ˈdeɡwɛ(s)\ \ˈdiɡwɛ(s)\ masculin
Dérivés
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | degouezh |
| Adoucissante | zegouezh |
| Durcissante | tegouezh |
degouezh \ˈdeɡwɛ(s)\ \ˈdiɡwɛ(s)\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe degouezhout.