deserteren
Néerlandais[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du français déserter.
Verbe [modifier le wikicode]
deserteren intransitif
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | deserteer | deserteerde |
jij | deserteert | |
hij, zij, het | deserteert | |
wij | deserteren | deserteerden |
jullie | deserteren | |
zij | deserteren | |
u | deserteert | deserteerde |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
zijn | deserterend | gedeserteerd |
Synonymes[modifier le wikicode]
Anciennes orthographes[modifier le wikicode]
Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 94,8 % des Flamands,
- 91,2 % des Néerlandais.
Prononciation[modifier le wikicode]
→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- (Région à préciser) : écouter « deserteren [Prononciation ?] »
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]