evitañ
Breton
Étymologie
Forme de préposition
| 1re du sing. | evidon |
|---|---|
| 2e du sing. | evidout |
| 3e du masc. sing. | evitañ |
| 3e du fém. sing. | eviti |
| 1re du plur. | evidomp |
| 2e du plur. | evidocʼh |
| 3e du plur. | evito |
| Impersonnel | evidor |
evitañ \ˈeˈvitːã\
- Troisième personne du singulier masculin de la préposition evit.
- Eürusamant evitañ — rak Lom ne ouie ket neuiñ mat — e kavas ur garreg dindañ e dreid ha geot hir e-kichen da gemer peg enno. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 110)
- Heureusement pour lui — car Guillaume ne savait pas bien nager — il trouva un rocher sous ses pieds et de hautes herbes proches auxquelles il put sʼaccrocher.
- Eürusamant evitañ — rak Lom ne ouie ket neuiñ mat — e kavas ur garreg dindañ e dreid ha geot hir e-kichen da gemer peg enno. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 110)