indubitandus
Latin
Étymologie
- Dérivé de dubitandus, avec le préfixe in-.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | indubitandus | indubitandă | indubitandum | indubitandī | indubitandae | indubitandă |
Vocatif | indubitande | indubitandă | indubitandum | indubitandī | indubitandae | indubitandă |
Accusatif | indubitandum | indubitandăm | indubitandum | indubitandōs | indubitandās | indubitandă |
Génitif | indubitandī | indubitandae | indubitandī | indubitandōrŭm | indubitandārŭm | indubitandōrŭm |
Datif | indubitandō | indubitandae | indubitandō | indubitandīs | indubitandīs | indubitandīs |
Ablatif | indubitandō | indubitandā | indubitandō | indubitandīs | indubitandīs | indubitandīs |
indubitandus \Prononciation ?\
Références
- « indubitandus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage