interpretatio
Latin
Étymologie
- De interpretatus avec le suffixe -io.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | interpretatio | interpretationēs |
| Vocatif | interpretatio | interpretationēs |
| Accusatif | interpretationem | interpretationēs |
| Génitif | interpretationis | interpretationum |
| Datif | interpretationī | interpretationibus |
| Ablatif | interpretationĕ | interpretationibus |
interpretatio \Prononciation ?\ féminin
- Interprétation.
- Commentaria dicta, quasi cum mente. Sunt enim interpretationes, ut commenta iuris, coninienta Evangelii. Apologeticum est excusatio, in quo solent quidam accusantibus respondere. In defensione enim aut negatione sola positum est; et est nomen Graecum. Panegyricum est licentiosum et lasciviosum genus dicendi in laudibus regum, in cuius compositione homines multis mendaciis adulantur. Quod malum a Graecis exortum est, quorum levitas instructa dicendi facultate et copia incredibili multas mendaciorum nebulas suscitavit. — (Isidore de Séville, Etymologiarum libri XX, 6, 8, 6-7)
- Commentaria dicta, quasi cum mente. Sunt enim interpretationes, ut commenta iuris, coninienta Evangelii. Apologeticum est excusatio, in quo solent quidam accusantibus respondere. In defensione enim aut negatione sola positum est; et est nomen Graecum. Panegyricum est licentiosum et lasciviosum genus dicendi in laudibus regum, in cuius compositione homines multis mendaciis adulantur. Quod malum a Graecis exortum est, quorum levitas instructa dicendi facultate et copia incredibili multas mendaciorum nebulas suscitavit. — (Isidore de Séville, Etymologiarum libri XX, 6, 8, 6-7)
Références
- « interpretatio », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage