licentiosus

Latin

Étymologie

Dérivé de licentia, avec le suffixe -osus.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	licentiosus	licentiosă	licentiosum	licentiosī	licentiosae	licentiosă
Vocatif	licentiose	licentiosă	licentiosum	licentiosī	licentiosae	licentiosă
Accusatif	licentiosum	licentiosăm	licentiosum	licentiosōs	licentiosās	licentiosă
Génitif	licentiosī	licentiosae	licentiosī	licentiosōrŭm	licentiosārŭm	licentiosōrŭm
Datif	licentiosō	licentiosae	licentiosō	licentiosīs	licentiosīs	licentiosīs
Ablatif	licentiosō	licentiosā	licentiosō	licentiosīs	licentiosīs	licentiosīs

licentiosus \Prononciation ?\

1. Licencieux.
   • Commentaria dicta, quasi cum mente. Sunt enim interpretationes, ut commenta iuris, coninienta Evangelii. Apologeticum est excusatio, in quo solent quidam accusantibus respondere. In defensione enim aut negatione sola positum est; et est nomen Graecum. Panegyricum est licentiosum et lasciviosum genus dicendi in laudibus regum, in cuius conpositione homines multis mendaciis adulantur. Quod malum a Graecis exortum est, quorum levitas instructa dicendi facultate et copia incredibili multas mendaciorum nebulas suscitavit. — (Isidore de Séville, Etymologiarum libri XX, 6, 8, 6-7)

Références

• « licentiosus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage