orthius
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien ὄρθιος, orthios (« droit, élevé »).
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | orthius | orthiă | orthium | orthiī | orthiae | orthiă |
Vocatif | orthie | orthiă | orthium | orthiī | orthiae | orthiă |
Accusatif | orthium | orthiăm | orthium | orthiōs | orthiās | orthiă |
Génitif | orthiī | orthiae | orthiī | orthiōrŭm | orthiārŭm | orthiōrŭm |
Datif | orthiō | orthiae | orthiō | orthiīs | orthiīs | orthiīs |
Ablatif | orthiō | orthiā | orthiō | orthiīs | orthiīs | orthiīs |
orthius \Prononciation ?\
- Élevé, haut.
- orthius (pes), qui ex tetrasemi elatione, id est arsi, et octasemi positione constabit: ita ut duodecim tempora hic pes recepisse videatur. — (Mart. Cap. 9, § 985)
- orthius (pes), qui ex tetrasemi elatione, id est arsi, et octasemi positione constabit: ita ut duodecim tempora hic pes recepisse videatur. — (Mart. Cap. 9, § 985)
Synonymes[modifier le wikicode]
- (En bon latin) altus
Références[modifier le wikicode]
- « orthius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « orthius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage