παλλακεία

Grec

Étymologie

Du grec ancien παλλακεία, pallakeía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	παλλακεία	οι	παλλακείες
Génitif	της	παλλακείας	των	παλλακειών
Accusatif	τη(ν)	παλλακεία	τις	παλλακείες
Vocatif		παλλακεία		παλλακείες

παλλακεία, pallakía \pa.laˈci.a\ féminin

1. Concubinage.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de παλλακή, pallakḗ (« concubine »), avec le suffixe -ία, -ía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	παλλακεία	αἱ	παλλακείαι	τὼ	παλλακεία
Vocatif		παλλακεία		παλλακείαι		παλλακεία
Accusatif	τὴν	παλλακείαν	τὰς	παλλακείας	τὼ	παλλακεία
Génitif	τῆς	παλλακείας	τῶν	παλλακειῶν	τοῖν	παλλακείαιν
Datif	τῇ	παλλακείᾳ	ταῖς	παλλακείαις	τοῖν	παλλακείαιν

παλλακεία, pallakeía *\Prononciation ?\ féminin

1. Concubinage.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Prononciation

• *\Prononciation ?\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\Prononciation ?\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\Prononciation ?\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\Prononciation ?\ (Byzance (X^e siècle))
• *\Prononciation ?\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage