ποντομέδων

Grec ancien

Étymologie

Composé de πόντος, póntos (« mer  ») et de μέδων, médôn (« seigneur »)

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	ποντομέδων	οἱ	ποντομέδοντες	τὼ	ποντομέδοντε
Vocatif		ποντομέδων		ποντομέδοντες		ποντομέδοντε
Accusatif	τὸν	ποντομέδοντα	τοὺς	ποντομέδοντας	τὼ	ποντομέδοντε
Génitif	τοῦ	ποντομέδοντος	τῶν	ποντομεδόντων	τοῖν	ποντομεδόντοιν
Datif	τῷ	ποντομέδοντι	τοῖς	ποντομέδουσι(ν)	τοῖν	ποντομεδόντοιν

ποντομέδων, pontomédôn *\pon.to.ˈme.dɔːn\ masculin

1. Seigneur de la mer.
   • Ποσειδῶν ποντομέδων

   Poséidon roi de la mer