compos

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Français[modifier le wikicode]

Forme de nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
compo compos
\kɔ̃.po\

compos \kɔ̃.po\ féminin

  1. Pluriel de compo.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de potis (« maitre »), avec le préfixe con- perfectif.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif compos compos compos compotēs compotēs compotia
Vocatif compos compos compos compotēs compotēs compotia
Accusatif compotem compotem compos compotēs compotēs compotia
Génitif compotis compotis compotis compotium compotium compotium
Datif compotī compotī compotī compotibus compotibus compotibus
Ablatif compotī compotī compotī compotibus compotibus compotibus
  1. Qui est maitre de.
  2. Qui est en possession de.

Nom commun [modifier le wikicode]

compos \Prononciation ?\ indéclinable

  1. Maitre.
    • tu mentis compos?
      es-tu dans ton bon sens ? (es-tu maitre de ton esprit ?)
    • compos (sui)
      maître de soi, qui a son bon sens.
    • compos animi (compos mentis).
      maître de soi, qui a son bon sens.
    • compos rationis — (Cicéron)
      doué de raison.
    • compos scientiâ — (Cicéron)
      qui possède un grand savoir.

Variantes[modifier le wikicode]

Antonymes[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

  • compotens (« qui partage la puissance avec un autre »)
  • compotĭo (« rendre possesseur »)

Références[modifier le wikicode]